WSPARCIE: Elfowie Ankardii/Spoiler

WSPARCIE: Elfowie Ankardii

Znany również jako:
Lokalizacja:	Obóz Szkoleniowy Sił Koalicji
Wymagania:	Rozpoczęte Gawen: 3. Rekruter Korony
Wymagane przedmioty:	brak
Status Szlachecki:	tak
Potwory, które można napotkać po drodze:	Drzewiec
Krótki opis:	Szukamy wsparcia dla wojsk koalicji u elfów z Ankardii
Nagroda:	Exp,

Jest to pełna informacja o WSPARCIE: Elfowie Ankardii. By ją schować, kliknij tutaj.

Spoiler:

Udajemy się na Ankardię, na wzgórzu na wschód od obozu elfów przebywa Koris - elficki mędrzec, który ma posłuch wśród miejscowych elfów.

Gracz: hej

Koris: No proszę, th'uino podróżnik. Jeśli chcesz palić lasy, albo wbijać motykę w ziemię, to nie polecam tego szczytu. Chociaż czy brak korzyści kiedykolwiek zniechęcił człowieka?

Gracz: wsparcie

Koris: Przybywasz na ziemie zrezygnowanych, by namawiać ich do powrotu do walki? Życzę szczęścia, może ci się u kogoś uda, th'uino. […]

Koris: […] Ale u mnie? Tak, byłbym w stanie namówić pobratymców do walki. Wielka ostatnia wojna zapomnianego ludu - tak bym im powiedział. Poszliby za mną z szacunku do mnie. […]

Koris: […] Mimo że nie jestem hanem. Ale i on - którykolwiek han - by mnie wysłuchał. Moglibyśmy pokazać światu swoją potęgę raz jeszcze. […]

Koris: […] Dlaczego jednak mamy to robić? Czy th'uino kiedykolwiek zrobili coś dobrego dla nas? Dla tej ziemi? Czy wiesz jak bardzo Ankardia ucierpiała ostatnimi czasy? […]

Koris: […] I my - przyjaciele i opiekunowie przyrody - mielibyśmy opuścić tę ziemię wiedząc o jej złym stanie? O nie, th'uino. Już raz to zrobiliśmy. […]

Koris: […] Nie opuszczę tej krainy, dopóki nie dowiem się co ją trapi i jak temu zapobiec. A jeśli ty chcesz uchodzić za mojego sojusznika, to pomożesz mi w tej sprawie.

Gracz: misja

Koris: Ankardię deptają twarde kopyta minotaurów, wielkie stopy olbrzymów i brudne orkowe odnóża. Nic dziwnego, że same lasy tej krainy powstały w gniewie. […]

Koris: […] Drzewce żyją na zboczach na północny wschód stąd. Może je już widziałeś, th'uino. Może nawet je niszczyłeś bezmyślnie. […]

Koris: […] Jeśli tak, to masz szansę na odkupienie swoich grzechów wobec lasu. Jak wiesz spędzam tu czas na nasłuchiwaniu odgłosów przyrody, jednak nie są wyraźne. […]

Koris: […] Pomożesz mi w ich zrozumieniu sprowadzając tu drzewca. Zapewne, jak każdy th'uino, już myślisz o spętaniu go, wyrwaniu z ziemi i przytaszczeniu na szczyt. […]

Koris: […] Na szczęście jestem tu i oświecę cię metodą mądrzejszą, czyli obcą człowiekowi. Weź tę lutnię i udaj się do lasu drzewców. Zagraj na niej umiejętnie, a jeden z nich podąży za tobą. […]

Koris: […] Przyprowadzisz go tu wtedy. Niczego więcej nie próbuj! Jeśli zbytnio się oddalisz, stwór lasu opuści twoje towarzystwo i będziesz musiał ponowić próby. Lutnię również chcę widzieć z powrotem.

Koris zleca nam zadanie Duchy lasu

Otrzymujemy lutnię od Korisa. Schodzimy na dół, idziemy na wschód i po schodkach na górę na drzewce. Jak podejdzie do nas drzewiec musimy grać na lutni aż nie pojawi się komunikat

Twoja muzyka przyciągnęła jednego drzewca, który chce za tobą iść, ale z jakiegoś powodu rozwścieczyła pozostałe. Chroń go i zaprowadź do Korisa. Drzewiec zamienia się w Drewnika, którego musimy odeskortować do Korisa, Pozostałe Drzewce mogą go atakować.

Gracz: hej

Koris: Dobrze. Chodź tu do mnie, przyjacielu z lasu. Va filhe ni th'uhura maya... ... Dai? Mi dihne... ... Rozumiem. Teraz już wszystko stało się jasne. Zło się kryje na tej ziemi. Natura je wyczuwa. […]

Koris: […] Będę musiał powiadomić hana i całą osadę. Nie możemy bezczynnie czekać, aż on... A tak. Za tę pomoc ci dziękuję, th'uino. Możesz odejść.

Gracz: wsparcie

Koris: Wciąż mnie śmiesz pytać o wsparcie, th'uino? Chcesz, żeby moi pobratymcy poszli za ludźmi do walki z zielonym najeźdźcą? Żeby ginęli na ich oczach? Tego chcesz? Pozwól, że ci coś opowiem... […]

Koris: […] Nie dawniej, niż 30 waszych ludzkich lat temu mieszkaliśmy nad pięknym laeke, na nizinach. Nazywacie je Eldatar i wyglądało ono o wiele okazalej, niż wygląda teraz. […]

Koris: […] Było nas wielu, a nasze miasto rozpościerało się na przepięknej wyspie wśród wysokich drzew. Żyliśmy w spokoju i harmonii. Do czasu, gdy przybyli th'uino. […]

Koris: […] Inkwizytor Armand. Wtedy młody i pełny ognistego zapału. Wielce gorliwy w swojej pracy, szukał uznania w Neolicie. Przybył na czele własnego oddziału ślepo za nim dążących popleczników. […]

Koris: […] Pragnął narzucić nam swoją wiarę, swoje zasady. Zaczął łagodnie - wysyłał negocjatorów. Usiłował nas słowami przekonać do porzucenia tysięcy lat tradycji. […]

Koris: […] Odmówiliśmy. Żyliśmy w izolacji, pragnęliśmy spokoju i nie chcieliśmy mieć nic wspólnego z th'uino. Ale inkwizytor miał inne zamierzenia. Pragnął wojny. […]

Koris: […] Bardzo krótkiej wojny, której przebiegu nie będę ci streszczał. Wiedz jednak, że wielu dzielnych wojowników - moich pobratymców - padło pod inkwizytorską szablą. […]

Koris: […] Mimo naszych usilnych prób - przegraliśmy. Bez względu na to ilu z nas przeżyło, Duan Canill już nigdy nie miała odzyskać świetności. […]

Koris: […] Wiedzieliśmy, że przyjdą kolejni wrogowie pragnący naszej śmierci, dlatego opuściliśmy swoje domy, a wraz z nami odeszło piękne laeke, które teraz jak słyszałem jest jeno kałużą. […]

Koris: […] Powiesz pewnie, że w Neolicie istniało wtedy wiele sekt, wiele kultów - i że wtedy inkwizycja była potrzebna do pilnowania porządku w waszym mieście i okolicach. […]

Koris: […] Na pewno wspomnisz, że Zakon Dugiona potępia agresję bez powodu i atakuje tylko tych, którzy sami zaatakowali. Podasz pewnie jeszcze wiele argumentów, bo th'uino lubią się usprawiedliwiać. […]

Koris: […] Ale pójdź nad brzeg laeke Eldatar i powiedz to wszystko setkom zmarłych - ofiarom ambicji jednego człowieka. Zapytaj ich czy to coś zmienia! Cisza będzie twoją odpowiedzią. […]

Koris: […] Mówiłem, że jestem w stanie namówić moich pobratymców do wsparcia Altaronu. Ale nie uczynię tego. Nie wierzę, że th'uino kiedykolwiek będą żyli z nami w zgodzie. Nie potrafię zapomnieć ofiary moich braci i sióstr. […]

Koris: […] Wracaj do swoich dowódców, th'uino. Powiedz im, że Ankardia jest teraz naszym domem. Dopóki znowu nie zostaniemy z niego wygnani, dopóty tu pozostaniemy. To wasza wojna, nie nasza.

Koris nie zgadza się na wysłanie elfich wojsk.

Powrót do Zadania Neolith: Działania wojenne!