Poetyckie Zaloty/Spoiler

Poetyckie Zaloty

Znany również jako:
Lokalizacja:
Wymagania:
Wymagane przedmioty:	10x Kartka, 3x Skóra_Minotaura, 5x Grudka_Szlamu, 3x Ekstrakt_Z_Jaja_Gryfa,
Status Szlachecki:
Potwory, które można napotkać po drodze:
Krótki opis:
Nagroda:	Exp PN

Jest to pełna informacja o Poetyckie Zaloty. By ją schować, kliknij tutaj.

Spoiler:

Gracz: Hej

Romero: Hmm... hmm... och, przepraszam ja... ja... eee... zamyśliłem się. W czym mogę pomóc?

Gracz: misja

Romero: Ja? Prosty wieśniak, miałbym... eee ten no zlecić zadanie rekrutowi w służbie neee Neolithu? Nie... cóż ja niby mógłbym... Zaraz! […]

Romero: […] Jest... pewna kwestia, w której muuu mógłbyś mi pomóc... jednak prostemu człekowi ni, niee, nieee wypada prosić o pomoc kogoś z Tfo Tfo Twoim statusem... Czy... hmm... jesteś pewien, że nie masz ny nyy nic lepszego do roboty?

Gracz: tak

Romero: Dobrze skoro tak... EKHM!... ino to intymna sprawa... otóż... hmm... zakochałem się. Nie! Nie w Tobie! Ja eee... hmm... wybranką mego serca jest Amelia. […]

Romero: […] Jednak my... nie, nie mieliśmy okazji... jakby to ująć... ehh nie znam jej... noo yyy jeszcze, aaaale za to wiem, że uwielbia poezję! […]

Romero: […] Ja... ja napisałem coś... jednak nie wiem czy... czy jest to wystarczające, aby yyyy ją zachwyciło. Posłuchasz?

Gracz: tak

Romero: Piękna Amelio co oczy masz brązowe, […]

Romero: […] Myślę o nich kiedy doję krowę, […]

Romero: […] Myślę o Tobie kiedy pasę świnie, […]

Romero: […] Chciałbym móc z Tobą spędzić choć godzinę! […]

Romero: […] Gdy kury w kurniku głośno gdakają, […]

Romero: […] Gdy kogut zapieje, a krowy mleko dają, […]

Romero: […] Chciałbym Ci zadać to ważne pytanie, […]

Romero: […] Czy na noc w stodole u mnie dziś zostaniesz? […]

Romero: […] Jak yyy sądzisz... spodoba jej się ttttooo to?

Gracz: tak

Romero: Ohh czyli udało się! Pozostaje tylko... zaraz czemu jesteś taki purpurowy... ahh Ty... Ty się śmiejesz! […]

Musimy zdobyć książkę. Idziemy do biblioteki gdzie dowiemy się, że była zniszczona i Magowie wzięli ją do magicznej rekonstrukcji.

Gracz: hej

Ksawery: Witam cię, Graczu, w miejskiej bibliotece! W czym mogę ci pomóc?

Gracz: poezja

Ksawery: Niestety muszę Cię zmartwić. Jedyna księga miłosnej poezji jaką posiadam jest w gildii magów. […]

Ksawery: […] Księga ta była w opłakanym stanie i magowie kilka dni temu wzięli ją do hmm jak to powiedział Filius magicznej "rekonstrukcji". Może zwrócą ją za tydzień... może za miesiąc... kto wie...

Gracz: Hej

Filius: poezja

Filius: Tak. Księga poezji, o której mówisz dotarła do nas kilka dni temu. Jednakże proces jej rekonstrukcji jeszcze się nie zaczął. Cały czas oczekujemy na dostawę składników wymaganych, aby rozpocząć tę magiczną procedurę.

Gracz: składników

Filius: Aż tak Ci śpieszno, że chcesz je zdobyć na własną rękę?

Gracz: tak

Filius: Dobrze zatem, ale pamiętaj, iż nie przewiduję żadnej nagrody. Będzie musiało wystarczyć ci to, że otrzymasz księgę wcześniej. […]

Filius: […] Wracając do meritum, aby odnowić pożądany przez Ciebie tom miłosnej poezji potrzebujemy: 10 nowych kartek, aby za pomocą czarów odnowić stronice księgi. […]

Filius: […] Następnie, aby wzmocnić ich oprawę potrzebuję skóry, 3 skóry minotaura będą w sam raz. Kolejnym składnikiem, tym razem niezbędnym do przywrócenia bądź poprawienia wyblakłego już tekstu jest 5 grudek szlamu. […]

Filius: […] Na koniec potrzeba 3 ekstrakty z jaj gryfa. To po to, aby wysmarować wszystkie strony ksiąg zabezpieczając je tym samym przed ponownym wyniszczeniem. A i byłbym zapomniał! Pamiętaj o 3 uncjach siarki... przydaje się do zaawansowanej magii.

Gracz: Hej

Gracz: poezja

Filius: Naprawdę? Załatwiłeś to na własną rękę? Jestem pełen podziwu! Oczywiście, możesz wypożyczyć tę książkę, a i nie musisz spieszyć się z oddaniem. Dziękuję!

Pomoc dla Romera (po przyniesieniu księgi poezji)

Najsłodsza Amelio,

Lubię na Ciebie patrzeć,

Powstrzymać się nie mogę,

Wzrok mój się zagubił,

Błądzi gdzieś po tobie

Tak ciepło, gdy guzik,

W sukience luzujesz subtelnie,

I naszyjnik pieścisz palców opuszkami,

Sztukę tę podziwiam namiętnie,

Mogąc obserwować całymi godzinami

Patrzę na Ciebie,

Kolejny raz powstrzymać się nie mogę,

Wzrok mój Cię pożera,

I nic z tym nie zrobię

Tak gorąco, gdy pióro,

W dłoni trzymane, raz po raz,

Muskasz, warg znikomym ruchem,

Chwilę potem płonę, na zbrodni złapany,

A Ty uśmiechem mą komutujesz skruchę

Odwracam się,

Lecz mimo to powstrzymać się nie mogę,

Wzrok mój jak nie teraz,

To pózniej, znów spocznie na tobie