Fenrir

Fenrir

Informacje

Lokalizacja

Ładowanie

Dialogi NPC

Fenrir

Nazwa: FenrirZawód: HandlarzOpis: Chowaniec Erazmusa i jego współpracownik.

Ankardia

Ładowanie Różdzek

Rozładowaną różdżkę bądź kostur możesz naładować tysiącem ładunków w sklepie magicznym za odpowiednią opłatą. Ładując różdżkę bądź kostur w sklepie do wyboru masz cztery żywioły: ogień, wodę, ziemię i energię. Jeśli nie chcesz ładować różdżki bądź kostura w sklepie to możesz to także zrobić za pomocą runy bądź zaklęcia. Ale pamiętaj, tym sposobem naładujemy naszą broń mniejszą ilością ładunków.

Różdżki Nowicjusza

100 md

Rubinowe Różdżki

120 md

Kostury Nowicjusza

150 md

Zakrzywione Kostury

200 md

Różdżki Ucznia

300 md

Kostury Ucznia

350 md

Różdżki Maga

500 md

Dębowe Kostury

510 md

RóżdżkiElementalisty

550 md

Konary Mocy

550 md

Kostury Natury

590 md

Różdżki Kryształowe

600 md

Kijki Opętania

610 md

Laski Maga

650 md

Naręcza Magii

700 md

Różdżki Dosadności

730 md

Stalowe Kostury

750 md

Żmijowe Kostury

900 md

Różdżki Diablej Łapy

950 md

Kostury Szamana

1200 md

Różdżki Nekromancji

2180 md

Kostury Wizjonera

2320 md

Fenrir oferuje usługi ładowania różdżek każdym dostępnym żywiołem, jednak jedynie duchowny może naładować u niego broń magiczną żywiołem światła, a jedynie nekromanta - żywiołem mroku.

Dialogi NPC

Aby rozpocząć rozmowę z NPC wystarczy użyć słów: Witaj, Cześć, Hej. Zależnie od sprawowanej przez danego NPC funkcji możemy zapytać go o wiele różnych rzeczy takich jak: Zawód/Praca, Wojna, Historia, Misja/Zadanie/Pomoc, Oferta, Altaron, Kupno, Sprzedaż i inne.

Kwestie dialogowe NPC są wspólne dla Fenrira oraz Erazmusa

Gracz: Hej/Cześć/Witaj

Erazmus: A, pozdrawiam cię! Trafiasz na dobry moment, Fenrir akurat ś... Aha.

Fenrir: Hę! Co? Co się dzieje? O, widzę że trafiasz na dobry moment. Akurat spałem.

Gracz: Imię

Fenrir: Jestem wielkim czarodziejem Erazmusem. […]

Erazmus: […] Nie jesteś. Masz na imię Fenrir i mi służysz. Jesteś chowańcem.

Gracz: Oferta

Erazmus: Fenrirze, czy mam coś do zaoferowania? […]

Fenrir: […] Poza bezpieczeństwem życia w Ankardii z daleka od wojen? […]

Erazmus: […] Po to nie musi przychodzić bezpośrednio do mnie. […]

Fenrir: […] No to może szuka wiedzy magicznej? […]

Erazmus: […] Nawet jeśli, to uważam że po to powstała gildia magów. Chyba wciąż istnieje gdzieś w Neolicie? […]

Fenrir: […] No to może... Chce się dowiedzieć czegoś o twoich rządach? […]

Erazmus: […] Czasem narzucę wolę ogółowi ale to w końcu moje ziemie. No i zawsze mam na celu spokój i porządek. […]

Fenrir: […] Jeszcze zostaje kwestia poszukiwania przygód i chwały albo pieniędzy. Może szuka misji? […]

Erazmus: […] Nie wiem czy mam coś na podorędziu. A może chcesz poznać moją historię? Albo wiem! Pewnie liczysz, że oferuję ładowanie różdżek. Fenrir! […]

Fenrir: […] O nie, nie lubię tego robić! Ale dobra! Powiedz co mam naładować i zapłać, a zrobię to.

Gracz: Historia

Erazmus: Wykładałem na najwyższej katedrze w samym Ariaris, stolicy gildii magów. Ileż to pokoleń się ukształtowało pod moją opieką! […]

Fenrir: […] Nie byłeś najwyższym w hierarchii magiem w okolicy, szefie. […]

Erazmus: […] Nie byłem. Ale to nie znaczy, że nie byłem potrzebny. Wielcy mistrzowie rzadko nauczają adeptów. Wiem coś o tym teraz, gdy sam jestem mistrzem magii. […]

Erazmus: […] Nadeszła wojna i mieliśmy ją wygrać bez kłopotu. Na pewno słyszałeś o wielkiej obronie wybrzeża Zarionu. Chyba jakiś młodzieniec w Neolicie napisał o tym książkę. […]

Fenrir: […] Tomek Suprremat. Pamiętasz, szefie? Był tutaj raz. Nieźle wypytywał o szczegóły. […]

Erazmus: […] Nie było mnie przy tej obronie. Za to w Amardanie, stolicy, już tak. Widziałem śmierć króla i odwrót ludu z Raigenem w stronę Neolithu. Wtedy zdałem sobie sprawę, że wojna nie jest moją sprawą. […]

Fenrir: […] Erazmus ma już swoje lata, jak widać. […]

Erazmus: […] A wojna to sprawa młodych. Udałem się tu, do mojej letniej rezydencji i pomyślałem, że mógłbym przysłużyć się nieco oferując schronienie myślącym podobnie jak ja. […]

Erazmus: […] Tak powstała Ankardia jaką widzisz. Kraina zamieszkana przez różnych uchodźców żyjących w spokoju. […]

Fenrir: […] No nie tak prędko. Najpierw nieźle się tłukli między sobą. […]

Erazmus: […] Masz rację. Bardzo mnie to zniesmaczyło. Zagroziłem kilkoma dość spektakularnymi czarami oraz zapowiedzią wypędzenia krnąbrnych i niesfornych. Dodatkowo nadałem każdej rasie własny skrawek ziemi i nakazałem zachować spokój. […]

Fenrir: […] Trochę okrutne ale skuteczne.

Gracz: Demon

Erazmus: Czyżbyś o czymś wiedział, czy tylko zgadujesz? Zresztą bez znaczenia. Jestem czarodziejem. […]

Fenrir: […] A to oznacza, że jeśli ma własną wieżę, to prowadzi w niej różne badania. A jeśli jest na dodatek potężny, to ma sługi i popleczników. […]

Erazmus: […] Tak, tak. A czy to oznacza, że muszę być zły? Niekoniecznie, uważam. Myśl więc sobie co chcesz ale nie mam ani intencji ani interesu w najeździe na Altaron. […]

Fenrir: […] Właśnie. Szukamy spokoju. A i tak nas nie powstrzymasz, hahaha! Przepraszam, taki żarcik.

Gracz: Wojna

Erazmus: Barbarzyńcy przypłynęli ze wschodu. Nikt nie wiedział, że tam są jakieś nieznane krainy. […]

Fenrir: […] Czy w "Historii dobra i zła" nie było czegoś o Niszczycielu udającym się w kierunku wschodzącego słońca? […]

Erazmus: […] Chyba nie chcesz mieszać religijnej historii o źródle ciemności i zła z najazdem obcego ludu? […]

Fenrir: […] Tak tylko mi się skojarzyło. Pewnie nie mnie jedynemu, znając tych z Neolithu.

Gracz: Raigen/Namiestnik

Erazmus: Nie mam pewności kto teraz rządzi w królestwie Altaronu. […]

Fenrir: […] Nie ten Raigen zwany Wielkim? […]

Erazmus: […] Podobno zniknął bez wieści podczas obrony miasta. Teraz chyba władzę sprawuje namiestnik. I to on bodajże wciągnął Archipelag Licor do Koalicji, ściągając na kontynent mnóstwo młodziaków. […]

Fenrir: […] Jednego z nich mamy przed sobą. […]

Erazmus: […] Naprawdę? Nie domyśliłbym się.

Gracz: Fenrir/Erazmus

Fenrir: Erazmus to mój chowaniec. […]

Erazmus: […] A nie przypadkiem na odwrót? […]

Fenrir: […] Chowaniec mój to Erazmus? Brzmi staroświecko. Jeśli lubisz archaizmy, szefie to proszę bardzo. Musisz jednak przyznać, że jak na szczura to jestem niezłym sługą. […]

Erazmus: […] Możliwe, jednak jak na niezłego sługę to wciąż jesteś szczurem. […]

Fenrir: […] Nie zaprzeczę. Zwłaszcza moje imię może dziwić. Fenrir! To takie dumne, wielkie nazwisko! Pasowałoby na jakiegoś silnego wielkiego wilka, a nie szczura. […]

Erazmus: […] Mógłbym cię zmienić. Ale wilk w domu? Niepraktyczne! […]

Fenrir: […] Za to jak zabawne.

Gracz: Praca/Zajęcie/Zawód

Fenrir: Nie lubię pracować. Pazurki i wąsiki się od tego obcierają. […]

Erazmus: […] A wysiłek umysłowy? […]

Fenrir: […] Mądrej głowie dość po słowie. […]

Erazmus: […] Wystarczy żartów. Jestem czarodziejem, władcą Ankardii. […]

Fenrir: […] A ja jestem jego współpracownikiem. […]

Erazmus: […] Sługą. Chowańcem. […]

Fenrir: […] No może. Nie lubię brzmienia tego słowa.

Gracz: Kraina/Ankardia

Erazmus: Nie pomyślałem, że aż tyle uchodźców wielu ras zechce tu zjechać, dlatego ostatnimi czasy postanowiłem ustanowić różne wymogi, by kontrolować sytuację. […]

Fenrir: […] Czasem trudno narzuca się neutralność. Z trzymaniem ich wszystkich na wodzy wiąże się cała historia!

Gracz: Altaron

Erazmus: Nie chciałbym, by królestwo padło ale nie mam już zamiaru mu służyć. Jak widzisz, stanowię tu niepodległą neutralną krainę. […]

Fenrir: […] Podatki bywają męczące, prawda szefie? […]

Erazmus: […] Pewnie i tak bym ich nie płacił. Nie chcę jednak, by ktoś inny sobie przywłaszczył moje osiągnięcia tutaj.

Gracz: Neolith

Fenrir: Zbyt tłoczno tam, jak na mój gust. I za duża szczurza konkurencja. […]

Erazmus: […] Wymyślasz. Jakoś nigdy nie miałeś z konkurencją zmartwień. […]

Fenrir: […] Ale już takie sprawy jak natężenie sekt i kultów to prawdziwe problemy? […]

Erazmus: […] Słyszałem, że od rozpoczęcia wojny i ustanowienia Neolithu stolicą nastroje się uspokoiły. […]

Fenrir: […] Każdy by się uspokoił mając na głowie albo armię zdesperowanego królestwa albo nieznanych najeźdźców.

Gracz: Pa/Żegnaj/[Zakończenie dialogu po okresie bezczynności]

Erazmus: Żegnaj. Wpadnij jeszcze.

Fenrir: Możesz gościa przenieść na dół przecież. No ale skoro nie to pa pa.

Gracz: [Zakończenie dialogu po oddaleniu się]

Fenrir: Na moje łapki i wąsiki!

Erazmus: No to nie było miłe, przyznam.

Zaktualizowano przez Nieznajomy (dyskusja) 18:11, 26 maj 2023 (historia)