Gracz: Hej
Enzelm: Zapraszam, zapraszam! Owoce, specjalna biżuteria i dekoracje! Na pewno coś kupisz. Teraz lub zaraz! Od Enzelma z pustymi rękami nikt jeszcze nie wyszedł!
Gracz: Szata
Enzelm: A więc byłeś w piwnicy? Nie mogę uwierzyć, że jednak wysłali jakąś szuję, aby mnie zabić! I to w mieście, w sklepie! Jednak jesteś sam... Nie oczekuj, że poddam się bez walki. […]
Enzelm: […] Zaraz, widzę zmieszanie na twej twarzy. Ty nie masz pojęcia o czym mówię, prawda?
Gracz: Tak
Enzelm: Uff... kamień z serca! Jestem ci zatem winien przeprosiny i wyjaśnienia. Widzisz, gdy moje rodzinne gospodarstwo napadli bandyci, wcale nie ocalałem cudem. Mnie i moją żonę uratowała wędrowna grupka magów. […]
Enzelm: […] Niestety, nim się pojawili bandyci zdążyli już pozbawić życia mojego ojca, matkę, brata. W trakcie walki zbóje zdając sobie sprawę z tego, że przegrywają, podpalili gospodarstwo. […]
Enzelm: […] Liczyli na to, że powstałe zamieszanie pozwoli im uciec, ale magowie i tak ich dopadli. Ocalałem tylko ja i Esmeralda, a jako, że nasze gospodarstwo zostało doszczętnie zniszczone, postanowiliśmy wyruszyć razem z grupką magów. […]
Enzelm: […] Po kilku tygodniach wędrówki zaoferowali nam pobyt w swojej twierdzy kawał drogi na północny wschód, w górach za Masywem Zegiona. Bez namysłu zgodziliśmy się. Miało to być tymczasowe rozwiązanie jednak zostaliśmy dłużej, za długo. […]
Enzelm: […] Oboje pracowaliśmy, poznawaliśmy tamtejszą społeczność. Po jakimś czasie zacząłem pobierać u nich nauki razem z innymi nowo przybyłymi mężczyznami. […]
Enzelm: […] Nim się obejrzeliśmy, staliśmy się częścią sekty Rodfasa, a nasze matki, siostry, żony były stopniowo izolowane za sprawą natłoku obowiązków. Oczyszczanie świata za pomocą żywiołów, taki przyświecał tym magom cel. […]
Enzelm: […] Uważali, że ludzkie emocje są powodem wszelkiego zła, wszelkiej nieczystości dla duszy. Pierwszym krokiem, aby osiągnąć czystość jest całkowite wyzbycie się emocji. Straciłem rodzinę, majątek uwierzyłem w to, co szeptano mi do ucha. […]
Enzelm: […] Chciałem być lepszym człowiekiem, dla siebie i dla mojej żony. Z ich pomocą chciałem zmienić świat! Po szkoleniu, w dzień inicjacji, mieliśmy w końcu ostatecznie wyzbyć się emocji i zdobyć moc jednego z żywiołów. […]
Enzelm: […] Polegało to na poświęceniu bliskiej kobiety, spożyciu jej krwi i odprawieniu rytuału, w czasie którego wszyscy zapadają w letarg dzieląc się swoją mocą. Szaleństwo! […]
Enzelm: […] Nasze, żony, matki, siostry były spalane, topione, grzebane żywcem a nawet zabijane przez pioruny, tylko po to abyśmy mogli zdobyć moc jednego z żywiołów. Gdy dowiedziałem się, że moją żonę spalono, a w ręku trzymam naczynie z jej krwią, coś we mnie pękło. […]
Enzelm: […] Udałem, że idę do wychodka, po czym wylałem jej krew, a naczynie wypełniłem krwią świni. Bleh! Podczas rytuału musiałem to wypić, a gdy wszyscy poza mną zapadli w letarg, po prostu uciekłem. […]
Enzelm: […] Ukradłem im trochę relikwii i cennych rzeczy, dlatego stać mnie było na ten sklep. Ot cała historia. Halo, halo, śpisz?
Gracz: Nie
Enzelm: Widzę empatię w twoich oczach. To że tu jesteś, to nie przypadek. Czuję, że to przeznaczenie! Uciekając z twierdzy wyznawców Rodfasa nie mogłem nigdzie znaleźć medalika mojej żony. […]
Enzelm: […] Te dranie przed jej zamordowaniem na pewno go zabrały i schowały gdzieś z innymi kosztownościami. Medalik jest nieduży, srebrny a w jego środku jest nasz mały portret. Jest dla mnie bezcenny. […]
Enzelm: […] Jeśli mi go przyniesiesz, to gwarantuję, że nie odejdziesz z pustymi rękami! Pomożesz mi?
Gracz: Tak
Enzelm: Szkoda... zaraz, zgodziłeś się? Dziękuję! W takim razie czeka cię niemała podróż. Udaj się daleko na północny wschód. Twierdzy musisz szukać na północ od Przełęczy Krasnoludzkiej i Masywu Zegiona. […]
Enzelm: […] Powinieneś łatwo ją rozpoznać - to dosyć duży teren. Skarbiec mieści się w południowo wschodniej części twierdzy, w podziemiach. […]
Enzelm: […] Dostałem się tam bez większego trudu, ale ty jako intruz będziesz musiał uważać. W każdym razie, cokolwiek znajdziesz w skarbcu, jest twoje. Mi zależy tylko na medaliku. Uważaj na siebie! […]
Enzelm: […] A, weź jeszcze ten pierścień - może ci się przydać.
Upadły Elementalista, 
Upadły Kapłan
Jest to pełna informacja o Sekrety Kupca: Medalik Ukochanej. By ją schować, kliknij tutaj.
